Inwestowanie w nowoczesne instrumenty kredytowe

12 maja 2008 r.

Inwestowanie

Pojęcie inwestowania w kontekście instrumentów kredytowych od początku bankowości na świecie związane było z pożyczkami w najprostszej postaci. Bank w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek oferował klientom kapitał. Oczywiste jest, iż to właśnie banki opracowały najlepsze koncepcje zarabiania na tych rynkach, a ich metodologia wypływa coraz częściej poza ich granice. Najistotniejsze przy udzielaniu pożyczki (kredytu) jest ocena wiarygodności klienta do obsługi danego zadłużenia. Pod tym kątem tworzy się modele wewnętrznych ratingów oparte zazwyczaj o analizę dyskryminacyjną, w wyniku której w możliwie syntetycznej postaci otrzymuje się ocenę danego podmiotu. Na jej podstawie można dokonać decyzji. Dla klienta indywidualnego jest to popularny credit scoring, lecz w obszarze zainteresowań znajdują się szczególnie przedsiębiorstwa. Proces podjęcia inwestycji w tym kontekście niewiele różni się zatem od tradycyjnego podejścia w przypadku akcji danej spółki. Analizuje się zatem kondycję firmy z perspektywy sprawozdań finansowych, informacji od zarządów oraz analizy otoczenia spółki. Przy tworzeniu portfela takich inwestycji sprawa się komplikuje bardziej niż w przypadku na przykład akcji, gdyż modelowanie prawdopodobieństwa zdarzeń kredytowych jest w zasadzie kluczem do sukcesu. Z własnych szkolnych doświadczeń można wywnioskować, iż nie jest to szczególnie proste zagadnienie.

Strategie

Najprostsze podejście jest nadzwyczaj często niedoceniane. Choć niezwykle popularne jest wykorzystywanie skomplikowanych strategii, te prostsze są niezwykle skuteczne (oczywiście przy umiejętnym wykorzystaniu). Zaliczyć tu można wybieranie zwycięzców, czyli zajmowanie długich pozycji w sytuacji, gdy rynek niedocenia danego instrumentu. W przypadku akcji nasza analiza może doprowadzić do wniosku, iż rynek wycenia akcje spółki niżej niż wykazuje to nasza wycena. Wówczas kupujemy zajmując długą pozycję. Na rynku kredytowym niedocenienie przez rynek oznacza większy spread niż wynika z analizy, zatem antycypując poprawę sytuacji oczekujemy zwężenia spreadu. Na rynku obligacji zajmujemy pod tym kątem również długą pozycję. Niezwykle ważny jest jednak efektywny hedging ekspozycji na ryzyko walutowe i stopy procentowej – interesuje nas kondycja jedynie z perspektywy ryzyka kredytowego. Wykluczyć zatem należy również ryzyko rynku. Jest to możliwe poprzez wykorzystanie indeksów CDS, których specyfikę przedstawię pod koniec.

Gdy nasza ocena sugeruje pogorszenie kondycji finansowej spółki, analogicznie zajmujemy krótką pozycję. Problem jednak przy tym podejściu generuje fakt pożyczania aktywów, z którym związane może być ryzyko tzw. margin call itp. Może dojść do sytuacji, gdy zarządzający mimo dobrego oszacowania kierunku ruchu, może zostać zmuszony do zamknięcia pozycji na skutek nieznacznego tąpnięcia w kierunku przeciwnym.

Gdy operujemy na rynku CDS oczekując poprawy kondycji finansowej spółki, sprzedajemy zabezpieczenie (oferujemy płatność na wypadek credit event w zamian za periodyczne płatności), natomiast nasze pesymistyczne prognozy powinny iść w parze z kupnem zabezpieczenia (oczekujemy rozszerzenia spreadu).

Niezwykle wiele korzyści przyniosło inwestowanie w dłużne instrumenty upadających spółek. Strategie oparte o tą koncepcję są dość kontrowersyjne, lecz historia ukazuje ich niezwykłą skuteczność. Sztuka ta jest domeną funduszy hedge, dlatego najłatwiej właśnie poprzez te fundusze można generować ponadprzeciętne dochody. Scenariusz w każdym przypadku jest niemal taki sam – przedsiębiorstwo na skutek niekorzystnych i gwałtownych zmian rynkowych tracąc płynność, stawiane jest w stan procesu upadłościowego. Gdy działalność operacyjna jest efektywna, może to zachęcić oportunistów do przejmowania niezwykle tanich długów, by później je odsprzedawać z wielokrotnym przebiciem.

  Powrót  

    Drukuj  

  Wstecz | 1 | 2 | 3 | 4 | Dalej