Kredytowe fundusze hedge

12 grudnia 2008 r.

Direct Lending (DL) jest najnowszą koncepcją w rodzinie funduszy hedge (choć oczywiście stosowane w tym przypadku transakcje sporadycznie dokonywane były wcześniej) i zarazem niszową. Bardzo trudno dotrzeć do funduszy tego typu, ze względu na fakt, iż aktywnych jest kilka, jednak ze względu na obecną sytuację makroekonomiczną oferują ciekawe ekspozycje. Nie sposób jednak ukryć, że jest przeznaczona dla wąskiej grupy majętnych klientów bankowości prywatnej czy pochodnej usługi przeznaczonej dla najbogatszych. Ideą w przypadku DL jest substytuowanie banków, które z różnych przyczyn nie udzieliły danemu podmiotowi pożyczki/kredytu. Nieracjonalne wydaje się zatem udzielania takowej bez względu na to kto miałby oferować kapitał – w końcu tak znakomita instytucja jaką jest bank zrezygnowała z transakcji. Jednak czasami intuicja zarządzającego przewyższa możliwości zaawansowanej metody oceny zdolności kredytowej jaką oferują banki, poza tym często zaletą zarządzającego jest zdobywanie informacji obiegającej niezwykle wąski krąg osób. Taka pojedyncza informacja często jest kluczem zyskownej transakcji (oczywiście w granicach prawa) i często świadczy o tym „czymś” co stanowi o sukcesie danego zarządzającego. Gdy bank odrzuca wniosek niewykluczone, iż w to miejsce wejdzie wyspecjalizowany w quasi- bankowych transakcjach fundusz typu hedge. Pożyczki te są najczęściej zabezpieczone należnościami bądź zapasami, a ich zapadalność oscyluje pomiędzy rokiem a dwoma latami.

Structured Credit (SC) jest obecnie najbardziej znaną koncepcją w ramach kredytowych funduszy hedge. Oczywiście kolosalny udział w rozgłosie mają tu wydarzenia zgrupowane pod pojęciem „credit crunch”, gdzie nieostrożne zabiegi bazujące na zaawansowanych wehikułach inwestycyjnych, opartych o inne równie skomplikowane derywaty kredytowe, wzmocniły kryzysowy impuls płynący z sektora nieruchomości w Stanach Zjednoczonych. Nie mogą narzekać jednak uczestnicy funduszy Paulson&Co, które pod przywództwem charyzmatycznego John`a Paulson`a wygenerowały w 2007 roku zysk ponad 800 proc., natomiast w tym roku jego trzy podstawowe fundusze zarobiły już kolejne 15 do 20 proc. Strategia SC oparta jest o te wszystkie instrumenty, które rozpowszechniły się wraz z koncepcją strukturyzowanych finansów. Te natomiast w najbardziej ogólnym ujęciu przyczyniły się do efektywniejszego transferu ryzyka kredytowego. Pojęcie transferu ryzyka nie oznacza rozprzestrzeniania problemów. To umożliwienie dzielenia się nim na zasadach rynkowych. Otworzyło to przy okazji furtkę dla idei generowania zysków w odizolowaniu od stóp zwrotu najpopularniejszych klas aktywów. W ramach strategii SC korzysta się zatem z instrumentów, które dziś są omijane szerokim łukiem, lecz nie jest to przeszkodą dla zarządzających, którzy widzą w tym segmencie potencjał i w większości wykorzystują go. W normalnych warunkach, gdy rynek kredytowy zachowuje się w mniej spektakularny sposób również występują okazje od generowania zysków.

Miejsce w portfelu

Choć ostatnie wyniki funduszy hedge jako branży nie zachwycają, a wszyscy, którzy operują słowem „kredyt” traktowani są - mówiąc łagodnie - ze znaczną rezerwą, idea generowania stabilnych dochodów przy akompaniamencie umiarkowanego ryzykiem uwypukla zalety inwestowania w kredytowe fundusze hedge. O ile z racji dość silnego związku z rynkami akcji, gdzie korelacja jest dodatnia i na poziomie powyżej 0,5, można poddać w wątpliwość budowania portfela w oparciu m.in. o te fundusze, o tyle względem pozostałych klas aktywów jest ona niemal równa 0. To niezwykle rzadka cecha wśród klas aktywów i nieoceniona przy budowaniu portfela opartego o teorię Markowitz`a.