Cztery słowa opisujące plan Hausnera - za mało, za późno

19 lutego 2004 r.

Język finansów to język liczb. Jednoznacznych, zrozumiałych, prostych i klarownych. Z Januszem Jankowiakiem - głównym ekonomistą BRE Banku SA próbowaliśmy rozmawiać tym właśnie językiem. Nie zawsze potrafiliśmy - ale miało być krótko i na temat. Jest?

Jak restrykcyjna będzie polityka pieniężna nowej RPP?

Akomodacyjna, tak długo, jak tylko się da.

Czy podobnie, jak w Radzie poprzedniej kadencji będziemy mieli do czynienia z tak wyraźnym podziałem na obóz gołębi i jastrzębi?

W pierwszej fazie funkcjonowania rady – zdecydowanie nie. W tej radzie w ogóle nie ma zdeklarowanych jastrzębi. Ale nieco później skrzydło jastrzębie z pewnością się wyłoni. Sądzę, że nastąpi to na tle różnicy zdań, co do momentu zmiany polityki monetarnej z akomodacyjnej na nieakomodacyjną.

Wybór członków RPP to zawsze pewien kompromis polityczny – czy Prezes Balcerowicz z tego kompromisu może być usatysfakcjonowany?

To jest sytuacja wprost komfortowa dla Balcerowicza w porównaniu z poprzednim rozdaniem. On z całą pewnością panuje nad tą radą. Nie ma powodu, by musiał tak często jak w przeszłości odwoływać się do swojego casting vote.

Trzy słowa opisujące plan Hausnera...

Cztery: za mało, za późno.

Trzy reformy, które powinny być wprowadzone poza planem Hausnera.

Pełna konsolidacja finansów publicznych (ochrona zdrowia, zmiany w systemie szkolnictwa, podatki).

Scenariusz negatywny – brak poparcia dla planu Hausnera jako całości – co będzie oznaczał dla siły złotówki, co będzie oznaczał dla cen polskich obligacji, a co będzie oznaczał dla siły nabywczej Kowalskiego?

Głęboka negatywna korekta na rynku długu i forexie, dekonwergencja do poziomów uwzględniających ryzyko polityczne, trudności ze sformowaniem nowego rządu po wyborach.

Jakie zadania gospodarcze przewidziane planem Hausnera będą najtrudniejsze do przeprowadzenia? Dlaczego?

Redukcja potrzeb pożyczkowych w latach 2004-2005 o nie mniej niż 30 mld PLN. Dlaczego najtrudniejsze? Bo tego w planie Hausnera nie ma. A to oznacza ponad 60 proc. długu publicznego do PKB w roku 2005 i potrzeby pożyczkowe brutto przekraczające 200 mld PLN. W takiej sytuacji nie obniża się podatków.

Kiedy będziemy gotowi na przyjęcie wspólnej waluty?

Po konsolidacji fiskalnej – najwcześniej w roku 2010; bez niej – Bóg jeden wie kiedy.

Czy okres poprzedzający przyjęcie euro będzie okresem nerwowym czy raczej czeka nas uspokojenie?

Wszędzie do tej pory było nerwowo, u nas też będzie.

Inflacja – jak przewiduje Pan kształtowanie się jej poziomu w bieżącym roku?

Zmieścimy się w celu inflacyjnym. Bliżej środka przedziału, czyli 2,5 na koniec roku. W trakcie roku momentami podchodzimy pod 3 proc.

Jaki jest bezpieczny poziom inflacji, minimalny i maksymalny?

Górny przedział celu, czyli 3,5 proc. wystawia już nas na ryzyko niespełnienia kryterium nominalnej konwergencji. Dolny, czyli 1,5 proc. oznacza utrzymywanie się ujemnej luki popytowej. Trzeba iść środkiem – ok. 2,0 – 2,5 proc.

Pana prognoza w zakresie wzrostu PKB na koniec 2004 YoY?

Podejdziemy pod 5%.

Pana prognoza w zakresie wysokości stawki WIBOR 3M i PLN IRS 5Y na koniec 2004?

WIBOR 3M - 5,45%, PLN IRS 5Y - 7%

Jak Pan ocenia zaplecze gospodarcze partii opozycyjnych?

Rozumiem, że chodzi o zaplecze programowe, a nie biznesowe? Nędzne, ale nędza jest nierówno rozdzielona.

Proszę dać radę uczestnikom rynku – jakie wskaźniki gospodarcze powinny być śledzone przez nich najbardziej uważnie?

W obecnych warunkach? Fundusz płac, PPI, eksport, inwestycje. Generalnie chodzi o to, żeby wychwycić moment wyraźnej poprawy popytu krajowego, bo to może być sygnał do zmiany nastawienia w polityce monetarnej.