Inwestowanie w towary – podstawy II

23 listopada 2009 r.

W kolejnej części prezentującej podstawowe zagadnienia dotyczące inwestowania w ten ciekawy rynek, przybliżamy kwestie nieco bardziej skomplikowane. Mają one kluczowe znaczenie dla unikania stosunkowo powszechnych błędów.

 

Pierwsza część publikacji dostępna TUTAJ

Gdzie handluje się towarami?

W zasadzie wszędzie można. Oczywiście towary utożsamiamy z aktywami pokroju ropy naftowej, innych surowców itd. Dlatego jeżeli mamy we własnym magazynie kilka ton aluminium możemy tym handlować. W praktyce jednak warto kierować się do rynków zorganizowanych – giełd. Tam wybór jest większy, szanse zawarcia transakcji są wyższe, a tym samym koszty jej zawarcia mogą być niższe. Najbardziej popularne giełdy, gdzie obraca się towarami to:

1. New York Mercantile Exchange (NYMEX), jak nazwa wskazuje zlokalizowana w Nowym Jorku. Handluje się tam energetycznymi towarami i metalami
2. Intercontinental Exchange (ICE) – na tej zlokalizowanej w Atlancie giełdzie można uzyskać dostęp do towarów energetycznych, a w szczególności mniej popularnych rynków rolnych, takich jak kakao. Na popularności w kontekście towarów rolnych zyskała szczególnie po przejęciu giełdy NYBOT (New York Board of Trade).
3. London Metal Exchange (LME) – bodajże najbardziej popularna giełda metali na świecie. Poziomy zapasów w magazynach LME są pilnie śledzonym wskaźnikiem. Coraz wyraźniej po piętach depcze jednak chińska giełda zlokalizowana w Shanghaju. To co dzieje się na rynku aluminium czy miedzi coraz częściej określane jest przez pryzmat tej właśnie giełdy.
4. COMEX – New York Commodity Exchange jest obecnie częścią CME (poniżej). Jest to uznana marka w kontekście obrotu metalami szlachetnymi.
5. Chicago Mercantile Exchange (CME) to synteza pierwotnej giełdy CME z NYMEX oraz Chicago Board of Trade (CBOT). Po szeregu fuzji obejmuje pełen zakres surowców. Trudno znaleźć taki, który nie ma zorganizowanego rynku właśnie w ramach CME Group, a pomysły na nowe instrumenty najczęściej urzeczywistniane są właśnie tu.
6. LIFFE – London International Financial Futures and Options Exchange (niezbędnego „O” nie umieszczono z praktycznych względów).

Unikając szczegółów dotyczących charakterystyki instrumentów, uwagę najmniej doświadczonych czytelników kierujemy do publikacji opisującej zasady funkcjonowania instrumentów pochodnych. Zwracamy jednak uwagę na dotychczas trywialną kwestię, a która ponownie jest uwypuklana. Na wielu giełdach, inwestując w towaru, możemy je objąć w fizyczne posiadanie (na giełdach oczywiście określa się bardzo szczegółowo jakimi parametrami charakteryzować się musi przedmiot transakcji), ale najczęściej transakcja nie jest związana z dostawą i dokonuje się odpowiednich rozliczeń pieniężnych. Zasadniczo chodzi o zabezpieczenie danego poziomu cen na przyszłość – to skłoniło ludzi do zdefiniowania transakcji mających odbywać się w oparciu o odleglejsze niż teraźniejszość terminy. Oczywiście w tym wypadku uzasadnienie ma dokonywanie transakcji z dostawą. Jeżeli mamy do czynienia z firmą naftową, zakładamy, że zawiera ona kontrakt obejmujący dostarczenie surowca w przyszłości na dziś ustalonych warunkach. Strona nabywająca i sprzedająca kontrakt jest do czasu jego zrealizowania zabezpieczona przed skutkami cenowych fluktuacji. Jednak czasami bywa tak, że strona jest narażona na dane ryzyko a nie ma kontaktu bezpośrednio z rynkiem danego towaru. Wówczas najlepiej dokonywać zabezpieczenia w oparciu o kontrakt finansowy jedynie indeksowany o ceny danego towaru, gdzie nie ma kłopotliwej dostawy. To oczywiście otworzyło furtkę spekulantom. W tym względzie „spekulant” nie ma tu negatywnego znaczenia. Osoby te są niezwykle cenne w celu nadania rynkowi atrakcyjnej płynności, dzięki czemu różnicie cen kupna i sprzedaży obniżają się, maleją inne koszty transakcyjne, co pozwala dokonać jeszcze bardziej precyzyjnego hedgingu (zabezpieczenia przed ryzykiem zmian cen) przez zainteresowanych tym zabiegiem uczestników rynku.