Gaz ziemny

Rynek gazu ziemnego należy do jednego z największych na świecie i historycznie jest ściśle powiązany z rynkiem ropy naftowej. Podobnie jak rynek ropy naftowej rynek gazu naturalnego został zdominowany przez duże koncerny gazowe i kontrolowane przez państwo narodowe przedsiębiorstwa gazownicze i rurociągowe, zarówno po stronie producentów jak i rynków zbytu. Charakterystyczne dla tego rynku są długoletnie kontrakty, związane jest to z trudnościami w transporcie gazu i koniecznością wykorzystania gazociągów, chociaż w ostatnich latach coraz większą popularnością cieszą się dostawy ciekłego gazu (LNG) drogą morską. Na światowych rynkach gazu nie ma jednego standardu specyfikacji technicznej i chemicznej oraz zunifikowanych miar ilości sprzedawanego towaru.

Skład chemiczny gazu jest uzależniony od terminalu gazociągowego, ale nawet w ramach jednego terminalu ten skład ulega zmianom. Również miary gazu zróżnicowane są ze względu na położenie geograficzne, w Polsce najczęściej operuje się w metrach sześciennych, dżulach energii lub kilowatogodzinach, natomiast na IPE są to termy na dzień (therms/day) a na NYMEX to miliony brytyjskich jednostek termicznych (mmBtu). Głównym regulowanym rynkiem obrotu dla gazu naturalnego jest International Petroleum Exchange (IPE) w Londynie. Obrót gazem naturalnym w USA skoncentrowany jest głównie na New York Mercantile Exchange (NYMEX), rynek ten składa się przede wszystkim z kontraktów futures oraz swapów i opcji związanych z tymi kontraktami.